Edyta Bartosiewicz - moje marzenie się spełniło :)

Bilety na koncert Edyty Bartosiewicz we Wrocławiu zniknęły ze sprzedaży już w połowie sierpnia. Na szczęście w dniu koncertu, mojego rozpaczliwego posta na FB (pytałam, czy ktokolwiek wie jak zdobyć wejściówkę na ten koncert) dostrzegł Michał Grott - znakomity basista, z którym miałam kiedyś przyjemność grać w zespole, a który teraz koncertuje m. in. właśnie z Edytą. Dzięki Michałowi dostaliśmy się z Bartkiem na koncert i mieliśmy bardzo dobre, bo środkowe miejsca w siódmym rzędzie.

Znałam wszystkie stare piosenki i śpiewałam je z całego serca i na cały głos, razem z Edytą. Nowe też są cudne, więc jak tylko ta wyczekiwana przez lat wielu z nas płyta wreszcie się ukaże, to wiem, że będzie TOP1 na mojej playliście :) Nie jestem w stanie opisać, jak ważny i wyjątkowy był dla mnie to koncert. Miałam wrażenie, że Edyta śpiewa prosto do mnie i że wyśpiewuje wszystko to, co tkwi we mnie i czego ja sama nie potrafię lepiej wyrazić. Gdy śpiewała "Jenny" ryczałam jakby zdarzył się cud i ktoś mi ocalił życie. Nie potrafiłam nad tym zapanować. Tak pootwierała moje serce i duszę i dotarła we wszystkie zakamarki i każdą najdrobniejszą szczelinę. To, co tworzy, jak śpiewa i gra, jaką jest osobą, to wszystko jest dla mnie kwintesencją artyzmu i prawdy, czymkolwiek ta prawda jest. Ale wczoraj widziałam, że nie jestem osamotniona w tym uwielbieniu do Edyty :) 

Po 3 piosenkach na bis, bo publiczność nie chciała wypuścić Edyty i domagała się kolejnych piosenek, byliśmy gotowi, żeby w tym uniesieniu opuścić salę i pojechać do domu. Spotkaliśmy jednak Aldonę i Jarka Trelińskich. Jarek jest wybitnym muzykiem, komponującym piękne piosenki i grającym od wielu lat w zespole Raz Dwa Trzy, a Aldona jego cudną połówką. Nie pozwolili nam odejść, ale zabrali nas go garderoby muzyków.

Edyta w tym czasie udzielała wywiadu do tv. Gdy już mieliśmy wychodzić po raz drugi, okazało się, że za chwilę będzie miała spotkanie z fanami. I tak spotkałyśmy się na korytarzu. Wierzcie mi, że przez 10 lat zastanawiałam się, co bym powiedziała, gdybym spotkała Edytę Bartosiewicz. Układałam w głowie różne scenariusze, ale żaden nie dorównywał temu, jak to się potoczyło. Edyta mnie rozpoznała i była tak uprzejma i tak szczera i zaangażowana w to spotkanie, że to było dla mnie niesamowite! Wiedziała, że gram na gitarze i komponuję i powiedziała, że bardzo mi kibicuje. Zapytała, jak podobało mi się jej dzisiejsze wykonanie piosenki "Skłamałam". Ja wyskoczyłam do Niej, ze względu na olbrzymi szacunek, na per Pani, więc kazała mi mówić na Ty, a gdy poprosiłam o wspólne zdjęcie, powiedziała, że to Ona chce mieć zdjęcie z Alą Janosz :) Ze 3 razy w tym wszystkim powiedziałam, że jest dla mnie wzorem i że ją uwielbiam i kocham! Wiem, że to wygląda na pamiętnik lekko psychicznej fanatyczki, ale Edyta Bartosiewicz jest najlepszą autorką tekstów i kompozytorką jaką znam. Odkąd pamiętam jej piosenki są ważnym elementem mojego życia. Często mam wrażenie, że są o mnie, a Edyta pisze najpiękniej to, co sama chciałabym wyrazić, a czego jeszcze dziś nie potrafię. To, że po 10 latach przerwy znów się podniosła i śpiewa, a wierzcie mi, że robi to naprawdę znakomicie, jest dla mnie ogromną radością. Ten wieczór dał mi tak wiele.... Mam wielką nadzieję, że jeszcze będzie nam dane się spotkać i że Edycie będzie w życiu dobrze, bardzo dobrze. Bo taki talent i taka wrażliwość, to ogromne wyzwanie. Kibicuję Jej z całego serca i ze wszystkich sił. Jezu, jaka jestem szczęśliwa, że ten koncert i to spotkanie wydarzyły się naprawdę... :)